سهیلی جغتایی
سهیلی جغتایی، نظام الدین احمد
قرن: ۹ (وف ۹۱۸/۹۰۷ ق)
شاعر، متخلص به سهیلى. معروف به امیر اعظم، شیخم بیگ و شیخم سهیلى. اصل وى از الوس جغتا و از شاگردان آذرى بود و معاصر امیرعلی شیرنوایى و از ویژگان دربار سلطان حسین بایقرا. میرزا حسین واعظ کاشفى کتاب «انوار سهیلى» را به نام وى ترجمه کرد.
از آثار وى: منظومه «لیلى و مجنون»؛ دیوان شعر به ترکى و فارسى.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۲۶۵.
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |